کد مطلب:106937 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:142

[صفحه 617]

(از دوری نعمتها بترسید، كه هر چه از دست رفت دوباره برنمی گردد). كلمه ی نفار (دور شدن)، و شرود (گریختن) را استعاره برای از بین رفتن نعمت آورده است از نظر تشبیه نعمتها به چهارپایان، و نسبت به زوال نعمت هشدار داده است تا وادار كند كه با شكر نعمت آن را حفظ كنیم، و بر ضرورت این هشدار با این عبارت: (فما كل...) توجه داده است كه خود مقدمه ی صغرا برای قیاس مضمری است كه در اصل چنین بوده است: آن كه گریخت ممكن است باز نگردد، و كبرای آن نیز در اصل چنین است: و هر چه امكان بازگشت نداشت، دور ساختنش روا نیست.

صفحه 617.